Ik vind het mooi om deze mensen in een paar uur tijd beter te hebben leren kennen. Ze gaan zo liefdevol om met hun meisjes, zo geduldig, zo geïnteresseerd en zo vrolijk. En dan heb ik het nog niet over hun energie, hoewel ik me kan voorstellen dat je een geweldig uithoudingsvermogen krijgt van twee van die meisjes.
Nadat de preisoep op tafel stond, begon het avondeten. Heerlijk hoe de meisjes ook zo mooi met elkaar bezig zijn. De oudste geeft de jongste graag een hapje, de jongste doet vervolgens al dan niet haar mondje open en voor je het weet is het avondeten al weer voorbij en is het tijd om naar bed te gaan. Papa en mama hebben een geheel eigen routine die perfect werkt (meestal). Stiekem leer ik elke sessie weer wat nieuws over opvoeding. En dat is misschien wel waarom ik zo graag jonge gezinnen vastleg: ze laten je iets zien over hoe het leven echt is.
